ZAMEK SAALAU - Kamienskoje (powiat czerniachowski)
Między Insterburgiem i Królewcem (Kőnigsbergiem) po obu stronach
rzeki Pregoły (Pregel) było kilka bliźniaczych twierdz. Twierdza
Wehlau była wspierana przez twierdzę w Taplaken i odwrotnie,
twierdza w Norkitten miała ścisły związek z twierdzą w Saalau.
Rycerze Zakonu Krzyżackiego pojawili się
na tej ziemi w 1275 roku. W 1352 roku, kiedy doszło do podziału
ziem pomiędzy Zakonem i Kościołem, Saalau wraz z otaczającymi
terenami przypadł Kościołowi. W 1355 roku stał już tutaj dom
kapitulny tzw. katedralny kapitularz. Skutkiem częstych napaści
jazdy litewskiej budynek wielokrotnie płonął. Dlatego wiec
w 1376 roku postanowiono wybudować murowany "kapitelburg"
- twierdzę kapituły.
W 1390 roku twierdza znów została spalona przez Litwinów.
W tym też samym roku rozpoczęto budowę jeszcze potężniejszej
i bezpiecznej twierdzy. W ciągu pięciu lat wszystkie prace
były zakończone.
Wraz z pracami budowlanymi jednocześnie przebiegała kolonizacja
ziem leżących w górnym biegu rzeki Pregel. Na te tereny przybywali
koloniści z Niemiec, którzy asymilowali się z miejscową ludnością
pruską. Obok zamku powstała mała osada - liszka z dwiema konkurującymi
ze sobą karczmami.
Można przypuszczać, że nazwa "Saalau" pochodzi od
staropruskiego wyrazu "sal", co znaczy sól. Od najdawniejszych
czasów rdzenni mieszkańcy wydobywali z ziemi sól, suszyli,
pakowali i wywozili na południe do Bartów, na sprzedaż lub
na wymianę.
Po reformacji Prus w 1525 roku Saalau stało
się centrum administracyjnym. W XVI wieku twierdza znów płonęła.
Po pożarze została częściowo rozebrana.
Obecnie z twierdzy pozostały tylko imponujące ruiny. Więcej
szczęścia miał kościół z XVIII wieku, znajdujący się po drugiej
stronie drogi prowadzącej do miasta. W czasach władzy radzieckiej
służył jako klub i sala kinowa, co uratowało zabytek przed
zburzeniem.
|